Gjermania po bëhet më pak tërheqëse për talentet kryesore të huaja, sipas një studimi të ri të Bertelsmann/OECD që do të shqetësojë qeverinë e Olaf Scholz, e cila po përpiqet të marrë më shumë punëtorë të huaj të kualifikuar për të mbushur boshllëqet e tregut të punës.
“Treguesit e tërheqjes së talenteve” të Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD), i publikuar të enjten, tregon se Gjermania ra nga vendi i 12-të në 2019-ën në vendin e 15-të këtë vit mes 38 vendeve të OECD-së. Analiza bazohet në shtatë “dimensione” që talentet e huaja thuhet se vlerësojnë: cilësinë e mundësive, të ardhurat dhe taksat, perspektivat e së ardhmes, mjedisin familjar, mjedisin e aftësive, gjithëpërfshirjen dhe cilësinë e jetës.
Studimi izoloi katër grupe njerëzish që qeveritë shpresojnë t’i tërheqin – specialistë të kualifikuar, biznesmenë, themelues të bizneseve fillestare dhe studentë ndërkombëtarë – dhe zbuloi se vetëm në një nga ato grupe, studentët, ishte Gjermania e renditur në 10-shen e parë. Katër vendet e para ishin Zelanda e Re, Suedia, Zvicra dhe Australia, me MB dhe SHBA në vendin e 7-të dhe të 8-të.
A flisni anglisht? ‘Jo’
Mara di më shumë se shumica për pluset dhe minuset e lëvizjes në Gjermani. Pasi kishte jetuar më parë në Britaninë e Madhe, 30-vjeçarja rumune ishte e kënaqur që gjeti një punë të mirë në reklama në Berlin. Por pas një viti në Gjermani, ajo tashmë po planifikon një rrugëdalje. “Ndoshta do të qëndroj edhe një vit apo dy, por nuk po planifikoj më afatgjatë”, tha ajo për DW. “Do të qëndroj në Gjermani, por nuk e shoh veten këtu për pesë apo 10 vitet e ardhshme”.
Gjetja e një pune ishte pjesa e lehtë. Që atëherë ajo ka luftuar me burokracinë, me gjetjen e një apartamenti në tregun famëkeq të vështirë të Berlinit dhe me mësimin e gjermanishtes. Vetmia ka luajtur gjithashtu një rol: Fillimisht e detyruar të punojë në shtëpi nga pandemia e koronavirusit, ajo e ka pasur të vështirë të krijojë kontakte shoqërore dhe, duke qenë se puna e saj është kryesisht në anglisht, ajo nuk ka mundur të përmirësojë gjermanishten e saj, pavarësisht se ka marrë kurse në Bukuresht.
Në të kundërt, burokracia e Gjermanisë për të huajt mbetet me kokëfortësi në gjermanisht, gjë që nuk i ka lehtësuar gjërat. “Sigurisht, nuk mund t’u kërkoj njerëzve në Gjermani të mos flasin gjermanisht. Unë kurrë nuk do ta bëja këtë,” tha ajo. “Por unë personalisht u ndjeva mjaft e çuditshme kur më kërkuan dokumente të ndryshme dhe nuk kuptoja asgjë. Pak më shumë hapje dhe fleksibilitet do të ndihmonte. Dhe kur pyes nëse flasin anglisht, zakonisht thonë “jo” shumë shpejt dhe me zë të lartë.”
E megjithatë, Mara vendosi të transferohej në Gjermani, sepse ajo ndjeu se vendi, dhe në rastin e saj, veçanërisht Berlini, kishte shumë për të ofruar. “Takimi im i parë me Berlinin në vitin 2015 ishte një përvojë e shkëlqyer”, tha ajo. “Është një kombinim i mirë midis Lindjes dhe Perëndimit. U ndje mirë.”
Bindja e njerëzve të qëndrojnë
Gjermania po rritet e dëshpëruar për të mbajtur sa më shumë punëtorë të huaj të kualifikuar në vend, pasi një ndryshim demografik i afërt do të lërë miliona vende pune të paplotësuara në dekadën e ardhshme: E fundit e gjeneratës së “baby boomer”, e cila përbën një pjesë të madhe të fuqia aktuale e punës, pritet të dalë në pension deri në vitin 2035.
Sipas llogaritjeve të Institutit për Kërkimin e Punësimit (IAB), pjesë e Agjencisë Federale të Punësimit të Gjermanisë, vendit i duhet një bilanc neto prej 400 mijë emigrantësh për të hyrë në vend çdo vit për të mbushur boshllëqet në tregun e punës. Parashikimet më të fundit nga zyra zyrtare e statistikave të Gjermanisë presin një normë neto imigrimi vjetore prej 290,000 njerëz – potencialisht duke lënë 3.6 milionë njerëz të humbur në tregun e punës.
Por bindja e njerëzve për të ardhur në Gjermani është vetëm një pjesë e zgjidhjes, sipas Paul Becker, një shkencëtar social në institutin kërkimor në Berlin Minor. “Për një strategji të suksesshme të punës së kualifikuar, do të jetë thelbësore të sigurohet jo vetëm më shumë emigracion, por edhe që më pak punëtorë të kualifikuar të emigrojnë përsëri dhe në vend të kësaj të mbeten në Gjermani me familjet e tyre,” shkroi ai në një studim të ri të publikuar në shkurt. Hulumtimi i Becker tregon se shumica e njerëzve që vijnë në Gjermani për të punuar largohen pas vetëm tre ose katër vjetësh.
Arsyet për t’u larguar
Lëvizja në një vend të ri është gjithmonë e frikshme, dhe përvoja e Marës nga Berlini tingëllon me një para-studim të publikuar dhjetorin e kaluar nga Instituti për Kërkime Ekonomike të Aplikuara (IAW), në Tübingen, Gjermania jugore, i cili gjithashtu theksoi çështje si integrimi, që kanë të bëjnë me autoritetet, duke paguar taksat dhe sigurimet shoqërore.
Bazuar në një anketë me 1,885 persona që janë larguar nga Gjermania, si dhe në 38 intervista të gjata, studimi i IAW zbuloi një grup kompleks faktorësh që ushqeheshin në arsyen pse njerëzit u larguan, duke filluar nga lejet e qëndrimit, të paaftë për të gjetur punë të përshtatshme, pamundësi. për të sjellë familjen, koston e lartë të jetesës dhe çështjet personale.
Arsyeja më e zakonshme e dhënë ishte mjaft e thjeshtë: Çështjet ligjore që lidhen me vendbanimin.
“Unë po supozoj se në shumicën e rasteve ato ishin leje qëndrimi për trajnim ose punë dhe ato thjesht skadojnë dhe nuk u zgjatën,” tha autori i studimit të IAW, Bernhard Boockmann.
Diskriminimi ishte gjithashtu një faktor, qoftë edhe relativisht i vogël. Megjithëse pak më shumë se 5% e të pyeturve nga IAW e quajtën diskriminimin si një faktor në vendimin e tyre për t’u larguar, dy të tretat e njerëzve me kualifikim të lartë nga vendet jo-evropiane thanë se kishin përjetuar diskriminim ose nga autoritetet ose në punë.
“Sigurisht, ne nuk duam të minimizojmë problemin e diskriminimit, i cili është i pranishëm në mënyra shumë të ndryshme, është shumë problematik dhe që duhet të adresohet,” tha Boockmann. “Por vetëm në raste të rralla kjo është arsyeja pse dikush largohet nga Gjermania.”
Çfarë mund të bëjë qeveria?
Është e qartë se qeveria mund të ndikojë vetëm në disa nga çështjet dhe asnjë ligj i vetëm apo masë e re nuk ka të ngjarë të bindë mijëra punëtorë të huaj të qëndrojnë. Por Mara, Becker dhe Boockmann të gjithë mendojnë se ka një masë konkrete që mund të merret.
“Agjencia Federale e Punësimit (BA) nuk ka ndonjë masë konkrete se si duhet të këshillojë njerëzit që po mendojnë të emigrojnë përsëri,” tha Boockmann. “Për shembull, ne mendojmë se në një situatë ku dikush humbet punën e tij, BA duhet të bëjë konsultime të synuara.”
Në mënyrë të ngjashme, Boockmann mendon se qeveria mund të bëjë më shumë për të rifituar punëtorët që janë larguar nga Gjermania, pasi shumë nga ata që ai intervistoi mbetën të prirur mirë për vendin.
Paul Becker mendon se familjet janë një faktor kyç dhe se detyra shkon përtej politikës së punës. “Nëse njerëz të aftë vijnë në Gjermani dhe sjellin familjet e tyre, ne duhet të pyesim: “Ok, si mund të sigurohemi që familjarët të kalojnë mirë këtu”, tha ai për DW. “A e marrin apartamentin me lehtësi; a mund të gjejnë një vend shkolle apo kopshti? A kanë mundësi të mësojnë gjuhën? Dhe sa shpejt konsultohen për çështjet që lidhen me tregun gjerman të punës dhe marrin ndihmën që mund t’u nevojitet. duke gjetur një punë?”
Është, tha Becker, një çështje e “shumë vidave të vogla” që duhet të kthehen për të krijuar një kornizë të mirë shoqërore.
Ndërkohë Mara tha se një gjë do ta kishte ndihmuar: Një mënyrë për të bërë miq. “Programet specifike të industrisë për të mëparshmit duhet të mbështeten më shumë,” tha ajo për DW. “Për mua do të kishte qenë shumë e dobishme të kishe një vend ku mund të takohesh me profesionistë të tjerë nga jashtë dhe të shkëmbesh ide. Është e rëndësishme të ndërtosh një lidhje, një marrëdhënie ndërpersonale.”/ “Deutsche Welle“
