Evropa mesdhetare është destinacioni veror i preferuar për miliona amerikanë. I famshëm për ujërat e tij kristal të pastër, fshatrat piktoreske bregdetare dhe kombet tepër të lashta, rajoni po përgatitet për një rritje rekord të turizmit këtë sezon.
Sado e çuditshme që të tingëllojë, një nga pikat më të bukura të notit në Mesdhe, e cila kohët e fundit ka fituar pseudonimin ” Maldivet e Evropës “, ende po fluturon nën radarin e shumicës së udhëtarëve, shkruan The Travel of Path.
Maldivet e Evropës janë një vend i nënvlerësuar ballkanik
‘Maldivet e Evropës’ është një qytet i vogël plazhi në Shqipërinë Jugore, në një rrip bregdetar të quajtur zakonisht Riviera Shqiptare, që shtrihet në detin Jon me ngjyrë bruz dhe një hedhje guri larg ishullit grek të Korfuzit.
Në skenën e paspandemisë, Shqipëria është bërë e njohu8r si një nga vendet me diell më të modës në Evropë për shkak të natyrës mahnitëse dhe pasurisë kulturore, megjithëse ka një kapje:
Turistët që mbërrijnë në aeroportin e Tiranës, më i madhi në vend, shpesh zhgënjehen kur nuk marrin menjëherë atmosferën e ‘Maldives’ që kishin shfaqur:
Më shpesh, ata do të bëjnë një udhëtim të shkurtër në Durrës, porti më i afërt me Tiranën, dhe do të bëjnë një vizitë në plazhin komunal të pazhvilluar, ku detet janë një gri e paftueshme dhe plazhet tepër me guralecë, zakonisht e quajnë atë një ditë.
Për të përjetuar hijeshinë bregdetare të Shqipërisë, duhet të shkoni në jug .
“Long Drive” nga jugu drejt parajsës
Kryeqyteti shqiptar dhe porti i tij shoqërues janë të mbushur me monumente të epokës komuniste, dhe megjithëse ato krijojnë një pushim emocionues , Tirana ose Durrësi ekzistojnë në një mbretëri krejtësisht të ndryshme nga ajo e bregdetit jugor shqiptar.
Mënyra më e lehtë për të udhëtuar në Shqipëri është marrja me qira e një makine, pasi autobusët ndërkomunal rregullisht nuk qarkullojnë në kohë dhe shërbimi i trenave midis qyteteve është inekzistent, gjë që e bën misionin e arritjes në Maldive evropiane pak më të komplikuar .
Duke ecur përgjatë vijës bregdetare të thyer shqiptare në një shteg rrugor që përshkon rezervat subtropikale, luginat e thella dhe fshatrat buzë plazhit, do të përballeni me panorama mahnitëse të deteve të kaltra Adriatik dhe Jon , ndoshta detet e vogla më të bukura që përbëjnë një pjesë të Mesdheut më të gjerë.
Distanca më e shkurtër mes Tiranës, ku aeroporti kryesor ndërkombëtar, është Saranda, qyteti më i madh në Shqipërinë Jugore, është vetëm 4h55. Këtu detet janë tashmë të pastra, dhe ka një skenë turistike të lulëzuar, si dhe tragetet e përditshme që nisen për në Korfuz, në Greqi.
14 km larg Sarandës, përgjatë rrugës SH81, ka një qytet shumë më të çuditshëm që do të bëhet gjëja tjetër e madhe e Mesdheut .
Ksamili i çuditshëm
Ksamili është një fshat punëtorësh bregdetar i ndërtuar në vitet e komunizmit, kur Shqipëria ishte nën diktaturë, pak jashtë kufijve bashkiakë të Sarandës dhe në rrugën për në Butrint, me qëllimin e vetëm për të nxitur prodhimin e vajit të ullirit dhe mandarinës.
Me një popullsi prej pak më pak se 10,000 njerëz, ajo ka bërë një rrugë të gjatë që atëherë, duke e kthyer fokusin e saj tek turizmi, i cili ka vazhduar të rritet me një ritëm të shpejtë që nga rivendosja e demokracisë në Shqipëri, dhe tani është një arratisje me diell shumë e përballueshme dhe idilike për shumicën e amerikanëve. janë plotësisht të pavetëdijshëm për.
Me plazhet e bardha, atmosferën e qetë dhe detet e kristalta, është e lehtë të kuptosh pse do të kishte lindur një krahasim me Maldive.
Ksamili është në thelb një vend relaksimi , me vetëm një pjesë të vogël të akomodimeve turistike, AirBnB dhe qendrave butike për të ofruar kërkesën. Nuk do të gjeni resorte ultraluksoze, hotele gjithëpërfshirëse ose ato komunitete të frikshme të emigrantëve të mbyllur, të njohur për rritjen e çmimeve.
Në fakt, nuk ka prona me pesë yje të listuara në Booking.com , duke e bërë këtë një nga vendet e fundit të plazhit të mbijetuar në Evropë që nuk është gëlltitur ende nga markat luksoze.
Disa nga hotelet më të shtrenjta në zonë, si Hotel Livia ose Hotel Piramida, mirëpresin mysafirë me tarifa për natë prej vetëm 84 dhe 135 dollarë amerikanë , respektivisht, një çmim tronditës i përballueshëm për sezonin e lartë mesdhetar, ndërsa ka shumë privatë, vila të izoluara dhe apartamente buzë detit në qendër të qytetit për 66 dollarë amerikanë për natë.
Për të bërë një krahasim, tarifat e natës për prona të ngjashme në Oia, një nga vendbanimet më të mëdha në ishullin grek të Santorinit, fillojnë nga 221 dollarë amerikanë për datat e gushtit në të njëjtën platformë rezervimi, megjithëse mund të shkojnë deri në një sy. ujitje 7,903 dollarë (për vilë private me pishinë).
Ishulli Balearik i Mallorca-s i zënë në Spanjë nuk është ndryshe , ku një dhomë dyshe në një hotel ‘të mirë’ me mëngjes të përfshirë mund t’ju kthejë deri në 215 dollarë amerikanë për natë. Duke qëndruar në Ksamil, ju mund të shijoni lehtësira të ngjashme me një çmim shumë më të lirë.
Nëse jeni entuziast i kulturës, jeni gjithashtu me fat, pasi shumica e atraksioneve historike në afërsi janë ose falas për t’u vizituar ose kanë një ‘tarifë hyrjeje’ simbolike.
Duke vizituar rrënojat e lashta greko-romake të Butrintit , ku do të shihni një teatër romak të ruajtur mirë dhe ndërtesa të shumta nga periudha helene që janë ende në këmbë, do të paguani vetëm 10,55 dollarë amerikanë.
Në të njëjtën kohë, Kalaja e Lëkurësit, një kështjellë mesjetare e ngritur në majë të një kodre me një restorant të gjerë me pamje nga Saranda, Ksamili dhe Riviera më gjerë, është falas për vizitorët.
Nuk do të gjeni një marrëveshje më të mirë pushimesh se Riviera Shqiptare askund në Mesdhe.
Por pse Ksamili është kaq i lirë dhe i pa-vizituar nëse është kaq i mrekullueshëm, mund të pyesni veten?
Ndryshe nga Greqia apo Spanja, apo në të vërtetë ndonjë fuqi e madhe mesdhetare, Shqipëria nuk është as në Bashkimin Europian dhe as në Eurozonë , gjë që e bën atë dukshëm më pak të zhvilluar se homologët e saj.
Turizmi në Shqipëri gjithashtu nuk kishte nisur mirë në fillim të viteve 2000, pas një recesioni të thellë ekonomik në fund të viteve nëntëdhjetë dhe trashëgimisë së viteve komuniste, që rezultoi në një mungesë të madhe të vendit të infrastrukturës kritike, e lëre më infrastrukturës turistike, deri vonë.
Për shembull, Shqipëria e Jugut nuk ka as një aeroport ndërkombëtar, dhe qendra e vetme kryesore e vendit në përdorim është në Tiranë, kryeqyteti i brendshëm, katër deri në pesë orë me makinë në veri.
Ndërsa planet për ndërtimin e një aeroporti dytësor në bregdet janë duke u zhvilluar, do të kalojnë një numër të mirë vitesh deri sa të funksionojë e gjitha. Kjo do të thotë se xhevahiret e bukura dhe të paprishura bregdetare si Ksamili do të qëndrojnë të mbrojtura nga mbiturizmi për një kohë të gjatë, megjithëse padyshim që po bëhet më trendi .
Këtë vit, ajo u rendit si vendi i dytë më i kërkuar në Airbnb në mbarë botën, kështu që sekreti duket se është zbuluar; megjithatë, është më e vështirë të arrish dhe shumica e pushuesve, veçanërisht amerikanët që fluturojnë nga përtej pellgut, priren të favorizojnë destinacione më ‘tradicionale’ në të cilat mund të fluturojnë drejtpërdrejt, ose që nuk do të përfshinin largime të gjata e të komplikuara ose transferime tokësore. .
Ksamili mund të jetë gati të bëhet pika e ardhshme e nxehtë e Mesdheut , por ekonomia e pafavorshme e Shqipërisë dhe përpjekjet më pak se mbresëlënëse për të zhvilluar turizmin në nivel lokal mund të mbajnë turizmin masiv për më shumë vite.
A duhet fajësuar moszhvillimi?
Për më tepër, pavarësisht se është një kandidate zyrtare për anëtarësim në Bashkimin Evropian (BE), Shqipëria është ende shumë larg anëtarësimit ose adoptimit të euros si monedhë zyrtare.
Kjo do të thotë se leku shqiptar i nënçmuar do të mbetet në përdorim edhe për vitet e ardhshme, duke e mbajtur Shqipërinë ‘të lirë’ për të huajt , ndryshe nga Kroacia, e cila kohët e fundit iu bashkua BE duke iu afruar gjithnjë e më shumë çmimeve të Evropës Perëndimore.
